W roku 2001 Ericsson, zmagający się z problemami swojej dywizji produkcji telefonów, połączył siły z japońskim gigantem Sony – tak powstało przedsięwzięcie Sony Ericsson w proporcji 50 % do 50 %. Celem tej współpracy było połączenie doświadczenia Ericsson w telekomunikacji z mocą marki Sony w elektronice użytkowej – zwłaszcza w dziedzinach takich jak dźwięk, fotografia i multimedia.
Już w początkowych latach firma stawiała na produkty multimedialne – telefony z serii Walkman i Cyber-shot były wizytówką marki, stając się synonimem mobilnej rozrywki.
Siedziba spółki znajdowała się w Londynie, a centrum projektowe w szwedzkim Lund, co nadawało przedsięwzięciu międzynarodowy charakter.
Rozwój, sukcesy i przeszkody
W latach 2003–2008 marka zaczęła być widoczna na rynku globalnym. Modele takie jak T610, Cyber-shot K800 czy linie Walkman zdobyły ogromne uznanie użytkowników. Były to czasy, gdy telefon nie tylko służył do rozmów, ale stawał się centrum multimediów – od muzyki po fotografię.
Jednak wraz z nadejściem ery smartfonów konkurencja zaczęła rosnąć. Pojawienie się Apple iPhone w 2007 roku oraz dynamiczny rozwój Samsunga i producentów z Chin diametralnie zmieniły rynek. Wymagania technologiczne wzrosły, a firmy musiały inwestować w oprogramowanie, platformy i integrację ekosystemów.
Sony Ericsson próbował reagować, nabywając udziały w firmie UIQ Technology – twórcy interfejsu UIQ dla systemu Symbian. Miało to wzmocnić pozycję marki w segmencie smartfonów, jednak platforma UIQ upadła w 2009 roku przez słabą adopcję i dominację wersji Symbian S60.
W tym samym czasie Sony Ericsson powoli porzucał inne technologie. Modele z Windows Mobile, takie jak Xperia X2, były jednymi z ostatnich prób z tym systemem. Problemy operacyjne, rosnąca presja rynkowa i konieczność zwiększania nakładów na badania i rozwój zaczęły tworzyć coraz trudniejsze warunki do utrzymania rentowności.
Przejęcie przez Sony i zniknięcie marki
W październiku 2011 roku Sony ogłosiło wykupienie udziałów Ericssona w spółce mobilnej za około 1,05 miliarda euro. Transakcję sfinalizowano w lutym 2012 roku – wówczas Sony Ericsson przestał oficjalnie istnieć jako marka sprzętowa, a działalność mobilna została scentralizowana w ramach Sony Mobile Communications. W trakcie rebrandingu zapowiedziano, że do połowy 2012 roku wszystkie produkty będą sygnowane wyłącznie nazwą Sony. Ostatnim telefonem z logo Sony Ericsson była Xperia z 2012 roku, po czym cała linia smartfonów kontynuowała życie jako Sony Xperia.
Co poszło nie tak? Czynniki porażki
Brak skalowalnego ekosystemu
W erze smartfonów kluczowa stała się integracja sprzętu, oprogramowania i usług. Sony Ericsson miał silne strony (markę, jakość dźwięku i obrazu, design), ale brakowało mu własnej, spójnej platformy programowej oraz rozbudowanego ekosystemu usług.
Zbyt późne przestawienie się
Firma zbyt długo zwlekała z pełnym wejściem w świat Androida. Wczesne modele działały na przestarzałych wersjach systemu i często miały ograniczone wsparcie aktualizacji. W efekcie użytkownicy wybierali konkurencję, która oferowała nowocześniejsze rozwiązania.
Rozdrobniona struktura i różnice w wizji
Partnerstwo dwóch korporacji o różnych kulturach organizacyjnych i celach biznesowych utrudniało podejmowanie decyzji. Sony kładło nacisk na integrację multimediów i rozrywki, podczas gdy Ericsson koncentrował się na łączności i technologii sieciowej. Brak wspólnej strategii spowalniał działania i prowadził do wewnętrznych napięć.
Koszty i inwestycje badawczo-rozwojowe
Produkcja smartfonów wymagała coraz większych nakładów na badania, rozwój, komponenty i marketing. W obliczu rosnącej konkurencji i malejących marż Sony Ericsson nie dysponował zasobami, które pozwoliłyby mu utrzymać tempo innowacji porównywalne z liderami rynku.
Zmiany preferencji konsumentów
Użytkownicy zaczęli oczekiwać dużych ekranów, lepszych aparatów, wydajnych procesorów i integracji z usługami online. Sony Ericsson próbował podążać za tym trendem, ale jego podejście – mocno zakorzenione w tradycji Walkmana i Cyber-shota – nie nadążało za tempem zmian.
Sony Mobile po erze Sony Ericsson
Po przejęciu przez Sony marka Xperia zaczęła rozwijać się w duchu japońskiej precyzji. Firma wciąż kładła nacisk na jakość obrazu, dźwięku i design, wykorzystując swoje doświadczenie z telewizorów Bravia i aparatów Alfa.
Mimo to, w globalnej skali, dział mobilny Sony nie odzyskał dawnej pozycji. Udziały rynkowe firmy spadły do poziomu marginalnego, a smartfony Xperia stały się produktem niszowym, skierowanym głównie do wiernych fanów marki i entuzjastów fotografii mobilnej.
Dla Sony telefony pozostały częścią większego ekosystemu – łączącego konsole PlayStation, kamery, słuchawki i telewizory – jednak nie stanowią już głównego źródła przychodów.
Dziedzictwo Sony Ericsson
Dla wielu miłośników technologii Sony Ericsson pozostaje symbolem złotej ery telefonii komórkowej – czasów, gdy liczyła się oryginalność, design i jakość wykonania. To także historia o tym, jak szybko zmieniający się rynek może zepchnąć nawet najbardziej innowacyjną markę w cień.
Dziś, choć logo Sony Ericsson nie pojawia się już na obudowach, jego wpływ na rozwój telefonii mobilnej pozostaje widoczny. To właśnie ta marka wprowadziła do kieszeni milionów ludzi dźwięk klasy Walkmana i aparat godny cyfrowych kompaktów – tworząc fundament, na którym później budowano współczesne smartfony.
Źródło: www.biznesnet.pl
